Foto van de week (week 44, 2014)

Het Koninklijk paar bezocht van 29 tot en met 31 oktober Japan. Op dag 1 – zoals dat in persommuniqué’s wordt genoemd – bezochten Willem-Alexander en Maxima eerst 21_21 Design Sight, een instituut bedoeld om de belangstelling voor design te stimuleren “en een maatschappelijke discussie te bevorderen. Het Koninklijk Paar bezoekt de tentoonstelling ‘THE FAB MIND: Hints of the Future in a Shifting World’ die gaat over de invloed van de informatiemaatschappij op sociale ongelijkheid en ethiek.”
Die laatste zin moet u nog eens goed lezen. En wanneer u de site van de tentoonstelling bezoekt, zult u ontdekken dat de Nederlandse ambassade speciale ondersteuning heeft verleend.

Het persommuniqué vervolgt: “Na een ontmoeting met de Nederlandse gemeenschap, krijgt het Koninklijk Paar een rondleiding langs een shinto tempel en een boeddhistische tempel. Hierbij ligt de nadruk op de rol die de twee levensbeschouwingen in het dagelijks leven van de Japanner spelen.”

De foto is volgens het onderschrift in een van dagbladen genomen in ‘de tuin van een zen tempel in Tokyo’. Welke? Heeft u enig idee hoeveel tempels er in Tokyo zijn? Tientallen. En lang niet allemaal Zen.
Het is vergelijkbaar met het bezoek van hoogwaardigheidsbekleders aan ons land en dan schrijven dat de hoge gasten ‘een kerk’  in de hoofdstad bezochten. Welke kerk?

Maakt het wat uit? Ja natuurlijk. Zoals het perscommuniqué zelf ook vermeld ‘spelen de levensbeschouwingen een rol’ – zonder overigens zelf de namen van de tempels te vermelden.
Japanse taalpuristen zouden bovendien zeggen dat de Shinto-godsdienst geen tempels kent, maar heiligdommen.

Op andere foto’s van die sessie is te zien hoe Willem-Alexander zijn vrouw voorzichtig voorgaat en hoe beiden – nà de fotoshoot – ook weer langs dezelfde terug terugkeren. De plek is met zorg gekozen door iemand met gevoel voor kleurcontrasten en compositie.

Moeder van alle Lifestyle magazines is 45 geworden

Interview_cover_45th_anniversaryHet begon ooit als een geintje: John Wilcox zei in 1968 tegen Warhol dat hij ook een blad moest gaan maken. Wilcox was een bladenman, hij was de oprichter van The Village Voice. Het moest een filmblad worden – om de simpele reden dat redacteur Gerard Mangala en Warhol het jaar daarvoor geen perskaarten kregen voor het New York Film Festival. Continue reading “Moeder van alle Lifestyle magazines is 45 geworden”

Foto van de week (week 43, 2014)

Nee, dit is niet de MH-17. Of wat er van over is. Dit zijn de overblijfselen van een Dassault Falcon, een privé-jet. Het toestel vertrok op de avond van de 21e oktober – even na 22 uur plaatselijke tijd – van het Moskouse vliegveld Vnoekovo, één van de drie vliegvelden rond de Russische hoofdstad. Het sneeuwde die avond, de eerste sneeuw van het winterseizoen. Het zicht was 350 meter. Tijdens de start raakte een vleugel van het toestel een sneeuwschuiver die nog op de startbaan stond, sloeg over de kop en vloog in brand. Aan boord zat Christophe de Margerie (63), topman van het Franse olieconcern Total. Hij was op slag dood, evenals de beide piloten.

Nog dezelfde nacht van het ongeval kwam de top van het Franse olieconcern in spoedberaad bijeen op het hoofdkantoor in Parijs. De Russische luchtvaartautoriteiten zegden onmiddellijk een diepgaand onderzoek toe naar de oorzaak van het ongeval en de schuldigen. Aanvankelijk werd de bestuurder van de sneeuwschuiver dronkenschap verweten, maar diens advocaat wist te melden dat de man nooit dronk en hartpatiënt was.
Daags na het ongeval werden diverse directieleden van Vnoekovo op non-actief gesteld. Een Frans onderzoeksteam van drie man vertrok naar Moskou om zelf ter plekke de omstandigheden waaronder het ongeval had plaatsgevonden te bestuderen. Op internet is een 3-D reconstructie van het ongeval te zien.

De Margerie was enkele uren voor het noodlottige ongeval nog op bezoek geweest bij premier Medvedev van Rusland in diens buitenhuis vlakbij Moskou. Gespreksonderwerp waren de buitenlandse investeringen in Rusland. Het Franse Total neemt deel in een van de grootste aardgaswinningprojecten ter wereld op het schiereiland Yamal in West-Siberië. Het aardgasveld onder de Siberische grond bevat naar schatting 16 biljoen kubieke meter (zeven keer zoveel als Slochteren).

Eerder dit jaar was De Margerie als een van de weinige Westerse zakenlui aanwezig op een economisch forum in Sint-Petersburg, waar hij zich een verklaard tegenstander van de sancties tegen Rusland had betoond. Hij was medevoorzitter van de Economische Raad van de Frans-Russisch Kamer van Koophandel en Fabrieken.
De Margerie stamde uit een geslacht van diplomaten en ondernemers, had familiebanden met het champagneconcern Taittinger en was een persoonlijke vriend van president Hollande van Frankrijk. Hij laat een vrouw en drie kinderen achter.

‘Een televisieserie is net zo goed literatuur’

Cover_De_Blauwe_MuzeHet zou een interessant onderzoek zijn: vraag een x aantal mensen wat hun favoriete series zijn en hoeveel tijd ze er naar kijken. Vraag ze vervolgens hoeveel boeken ze lezen en hoeveel tijd ze daaraan besteden. Doe dat elk jaar, zodat je vergelijkingsmateriaal hebt. Volgens Manon Uphoff is de beste literatuur tegenwoordig namelijk op televisie te zien.

In het pamflet De blauwe muze analyseert Uphoff bekende series als Deadwood, Mad Men, The Wire en The Game of Thrones en ontdekte daarin literaire elementen.
In de VPRO gids zei Uphoff daarover:
“Een serie kijken is een beetje zoals je vroeger literaire feuilletons had in de krant. Er wordt nu wel geklaagd dat lezers een dikke roman niet meer aankunnen, maar er wordt vergeten dat de lezer destijds zo’n verhaal ook in stukken en brokken kreeg toegediend. Dat was een heel normale manier van lezen.”

Uphoff zegt in het artikel dat zij het kijken naar een serie niet ziet als ‘een keuze voor het een of tegen het ander’. “Je volgt de dialogen, je vertaalt voortdurend dingen die je op het scherm ziet, je moet verschillende verhaallijnen en plotwendingen onthouden.” Zij noemt het kijklezen en verzet zich tegen de opvatting dat ‘series kijken lui en passief maakt’.

 

Thema’s
Mad_Men_season6_posterLezen is – in tegenstelling tot wat sommigen denken – een actieve bezigheid. Wij ondergaan de aanwezigheid, de stem van een boek. En net als een boek beïnvloedt een serie onze verbeelding, onze verlangens en onze ambities.
Het beste voorbeeld vind ik persoonlijk Mad Men, waarin een tijdsbeeld wordt geschetst van het leven in ‘het land van de onbegrensde mogelijkheden’ vijftig jaar geleden. In de serie volgen wij de levens van een aantal personages werkzaam bij een reclamebureau op Madison Avenue in New York tegen de achtergrond van de historische gebeurtenissen uit die tijd – de eerste ruimtevaartvluchten naar de maan, de moord op president J.F. Kennedy, de oorlog in Vietnam.
De kracht van de serie zit ‘m in de thema’s: identiteit, relaties (man – vrouw verhouding, homofilie), verhouding werk – privé, racisme, de consumptiemaatschappij vs. de tegenbeweging. Thema’s die nog steeds aan de orde van de dag zijn en ons dus onwillekeurig een spiegel voorhouden: wat is er veranderd? Is er iets veranderd? Wat is er dan veranderd?

Nederlands
Enige kanttekening bij het pamflet van Uphoff : geldt haar analyse ook voor Nederlandse dramaseries? Al haar voorbeelden komen uit het buitenland! Wat te denken van Goede tijden, slechte tijden, een serie die volgend jaar het 25-jarig bestaan viert!?
Qua kijkcijfers halen de door Uphoff genoemde buitenlandse series het niet vergeleken met de meest succesvolle Nederlandse concurrenten: Flikken Maastricht bijvoorbeeld scoort gemiddeld twee miljoen kijkers per aflevering!

Als haar analyse ook opgaat voor Nederlands drama op de televisie, dan kunnen wij Cyrille Offermans namelijk als cultuurpessimist terzijde schuiven. In diens laatste essaybundel Wat er op het spel staat maakt hij de balans op van de kunst en literatuur na 1945. Volgens  Offermans draait het alleen nog maar om geld en wat economisch nuttig is. Ware kunst doet een beroep op de ‘hoogste intellectuele en creatieve vermogens’ van het publiek. En draagt dan ook de mogelijkheid in zich van verandering, omdat ‘elke reële verandering begint met een fictieve’.
Zou Offermans naar dramaseries kijken?

Tip: op 17-11 begint de vijfdelige serie Suspicious Minds van scenarist Daan Windhorst en regisseur Ivo van Aart.

Foto van de week (week 42, 2014)

Als je niet beter wist, zou je kunnen denken dat het een nieuw appartementencomplex is. Op het dak – hier niet zichtbaar – ligt een open zwembad. Toen het schip half oktober uit Rotterdam vertrok, na een grondige opknapbeurt, leende het weer zich er niet echt voor om er gebruik van te maken.

Dat zal wellicht anders zijn wanneer het schip zich in warmere contreien begeeft. We kijken namelijk naar een deel van het cruiseschip Oasis of the Seas. En die binnentuin waar wij op uitkijken, wordt Central Park genoemd – een verwijzing naar het origineel in New York.

En dat zwembad is één van de 21 zwembaden op het schip. Als wij uitgaan van een maximale bezetting van 6.360 gasten en 2.394 bemanningsleden, dan spreken wij dus eigenlijk van een varend dorp.
Een luxe dorp. Met een eigen winkelstraat, bars, restaurants, nachtclubs en – uiteraard – een Casino Royale. In het Opal Theatre wordt drie keer per avond een musical opgevoerd.

De prijs voor een 8-daagse cruise in de Caraïben begint bij € 577,= p.p. U moet er dan wel zelf naartoe vliegen. Een bootvluchteling betaalt meer…..

Interneteconomie

Economist_cover_20141025Spotify, Google, Whatsapp, Facebook: wij zijn er aan gewend geraakt dat zij grotendeels gratis zijn. Maar zijn die diensten ook inderdaad gratis?
De Franse econoom Jean Tirole kreeg dit jaar de Nobelprijs voor economie omdat die vraag aan veel van zijn werk ten grondslag lag. En daarop aansluitend weer de vraag gesteld kan worden: ‘Wat betekent de interneteconomie voor onze samenleving?’
Continue reading “Interneteconomie”

Foto van de week (week 41, 2014)

Op de dag waarop deze foto in de dagbladen stond, schreef Laura Starink in NRC/Handelsblad (9-10) onder de titel ‘Oekraïne: failliet, verdeeld, vergeten’:
“Het Westen is zijn belangstelling voor de Europese aspiraties van Oekraïne snel aan het verliezen, de aandacht gaat nu uit naar het Midden-Oosten.”

In de ogen van de man en de vrouw op de foto is vooral ongeloof te lezen. Ergens in een buitenwijk van Donetsk zijn zij geraakt door rondvliegende granaatscherven van een clusterraket. De dag ervoor werden er daar in de buurt vijf mensen gedood en raakten er 24 gewond door raketten. Het wapensysteem dat die raketten afschiet, wordt door wapendeskundigen als ‘onovertroffen’ betiteld.

De man en vrouw zitten zo te zien ergens buiten – de man zit in een autostoel. Iemand heeft een overhemd op zijn hoofd gelegd om het bloed te stelpen. Waarom de vrouw een deel van haar trui en hemd gedeeltelijk heeft opgetrokken, is onduidelijk. Mogelijk werden de man en vrouw op dat moment improvisorisch behandeld. Donetsk ligt ongeveer net zover van Amsterdam als Griekenland.

Op een interactieve kaart van het kleine Oekraïense persbureau Texty is te zien waar er nog steeds gevochten wordt.

Is Facebook inderdaad een bedreiging voor traditionele nieuwsmedia?

Christian van Thillo zat er niet ver naast, toen hij afgelopen week op het marketingcongres 24festival zei dat ‘Facebook een grotere bedreiging voor traditionele media vormt dan Google’. Eigenlijk is ‘alles wat om aandacht vraagt’ concurrentie, schreef de oprichter van GigaOM Netwerk, Om Malik, begin dit jaar. Volgens Malik hanteren wij – anno 2014 – een te beperkte  definitie van het begrip ‘media’: het kan net zo goed een game zijn of een internetplatform. Continue reading “Is Facebook inderdaad een bedreiging voor traditionele nieuwsmedia?”

Foto van de week (week 40, 2014)

De protesten in Hongkong zijn nu al een week lang in het nieuws. Kern van het protest: mogen burgers zelf bepalen wie er op de kandidatenlijst voor de functie van Hongkong’s hoofdbestuurder komen te staan?
De demonstranten vinden dat elke partij kandidaten mag voordragen. De Chinese regering vindt dat het selectiecomité zich moet beperken tot twee of drie kandidaten met ‘liefde voor het moederland’.

Het gebied waar de foto een beeld van geeft, heet de Admiraliteit – aangelegd in de 19e eeuw door het Britse leger, toen het nog een Britse kroonkolonie was. Pas in de jaren zeventig van de vorige eeuw kwam het gebied (geleidelijk) in handen van het regiobestuur en bestaat nu hoofdzakelijk uit kantoor- en regeringsgebouwen, winkelcentra en hotels.

De fotograaf, de Chinees Dan Chung, stond op een plek die – zo te zien – uitsluitend voor de pers toegankelijk was. Hij is een van de weinigen die in zwart-wit foto’s van de demonstaties maakte. Het feit dat hij de foto ’s avonds nam, versterkt nog eens het Metropolis-effect.
Maandag 5 oktober moeten de demonstranten weg zijn, heeft de huidige hoofdbestuurder laten weten.

Hoe het Nederlands televisielandschap in rap tempo verandert

Go Pro cameraHet is niet veel groter dan twee lucifersdoosjes, heeft geen scherm, maar is desondanks één van de snelst groeiende rages in de VS op het gebied van video: Go Pro. Eenmaal gemonteerd op een helm, fiets of surfplank – kortom, alles wat beweegt – filmt de met een groothoeklens uitgeruste camera alles wat de gebruiker maar in beeld wil brengen. Een video op het Go Pro kanaal van YouTube trekt gemiddeld een half miljoen kijkers. Net zoveel als de late night talkshow Pauw op NPO 1….. Continue reading “Hoe het Nederlands televisielandschap in rap tempo verandert”