Het begon ooit als een geintje: John Wilcox zei in 1968 tegen Warhol dat hij ook een blad moest gaan maken. Wilcox was een bladenman, hij was de oprichter van The Village Voice. Het moest een filmblad worden – om de simpele reden dat redacteur Gerard Mangala en Warhol het jaar daarvoor geen perskaarten kregen voor het New York Film Festival.
Het werd meer dan dat: Interview was het eerste lifestyle magazine met een mix van mode, muziek, film en de kunsten. Een format dat voor die tijd uniek was en inmiddels eindeloos is gekopieerd door honderden andere bladen over de hele wereld. Lang niet altijd geslaagd. Wat maakt(e) Interview zo uniek?
Allereerst was daar de keuze voor het half-fold formaat (38 x 29 cm) – afgekeken van Rolling Stone. Dat formaat is in de loop van die 45 jaar diverse malen veranderd. Sinds een paar jaar verschijnt het op oversize formaat (32,8 x 25 cm). In al die jaren is het lettertype van de titel echter nooit gewijzigd.
INTERVIEWS
Belangrijker was de keuze van de schrijvers voor het blad. Interviews met regisseurs, acteurs, musici en kunstenaars werden vaak afgenomen door collega-artiesten. Namen als Paul Auster, Frances Ford Coppola, Jack Nicholson, Octavio Paz, Mstislav Rostropovich, Sharon Stone, Meryl Streep, Tom Waits…..ze passeerden allemaal de revue.
Veel van die interviews overstegen de doorsnee vraag-en-antwoord sessies, die je vaak leest. Het waren meer transcripties van gesprekken, die een unieke kijk opleverden van het leven en werk van de deelnemers. Niet ongebruikelijk was/is dat in een en hetzelfde nummer een interview staat met bijvoorbeeld actrice Keira Knightley door regisseur David Cronenberg én een interview met Lena Dunham (van Girls) door actrice Claire Danes (van Homeland). In het laatste geval levert dat dan bijvoorbeeld de volgende uitspraak van Dunham op:
“Dat vind ik nou ook – als mensen zeggen ‘Onze moeders hebben dat al afgehandeld, wij hoeven nergens meer over te klagen’. Het is verbazingwekkend hoe onwaar dat is, en toch – als ik het weer eens over vrouwenhaat heb – wil ik mij elke keer weer verontschuldigen, wat niet erg feminien is. Ik zeg dan soort van: ‘Excuses voor het feit dat ik het onderwerp weer ter sprake breng, maar die persoon is een sexist.’ Dus het idee dat praten over feminisme weer cool is en geen muesli bullshit, vind ik zo een uitdaging. Het is belachelijk dat zelfs cool chicks soort van zeggen ‘Onze moeders waren de feministen, wij leven nu in een andere wereld’, terwijl dat helemaal niet waar is.”
Interview, april 2012.
COLUMNISTEN
In de hoogtijdagen van het blad – de jaren tachtig – kreeg het blad zelfs een politieke status door spraakmakende columnisten als Alexander Cockburn, Jonathan Lieberson, Tama Janowitz en Fran Lebowitz. De titel van Lebowitz’column was I cover the waterfront en bestond uit korte, puntige observaties over van alles en nog wat (boeken, televisie, muziek).
Enfant terrible van de Amerikaanse literatuur, Truman Capote, publiceerde een jaar lang zijn Conversations with Capote in het blad.
FOTOGRAFIE
Nu is het bijna een verplicht nummer in elk tijdschrift, maar dertig – veertig jaar geleden was uitgebreide aandacht voor fotografie nog vernieuwend. Paginagrote foto’s of zelfs spreads waren geen uitzondering. In zwart-wit!
Veel fotografen die later door de grote modebladen op handen werden gedragen, maakten bij Interview hun naam. Peter Beard, Barry McKinley, Kathleen King, Robert Mapplethorpe, Francesco Scavullo, Chris von Wangenheim zijn slechts enkele voorbeelden.
HET DIGITALE TIJDPERK
In de afgelopen 45 jaar heeft het blad – zoals elk blad – hoofdredacteuren zien komen en gaan. De meest succesvolle waren Bob Colacello (hoofdredacteur van 1975 – 1983), Ingrid Sischy (1990 – 2008) en Stephen Mooallem (2009 – 2014). De laatste vertrok om hoofdredacteur te worden van het Amerikaanse Harper’s Bazaar.
Begin januari 2014 werd Keith Pollock aangetrokken als hoofdredacteur, mede gezien zijn ervaringen met digitale publicaties. Pollock komt van DuJour, een blad dat zich richt op de luxe lifestyle liefhebbers.
Het blad kent een oplage van iets meer dan 200.000, wat voor Amerikaanse begrippen weinig is. Eén van de grote concurrenten, W magazine, verkoopt twee keer zoveel. Een paar jaar geleden gaf de uitgever aan een van de meest succesvolle digital creative ontwerpbureaus in New York de opdracht om de website een complete restyling te geven. Het resultaat mag er zijn en is het best te waarderen op een iPad of andere tablet.
