Tijdens de eerste week van de klimaattop in Parijs was ik aanwezig namens de Internationale Federatie van Liberale Jongeren (IFLRY). De onderhandelingen zijn nog in volle gang en ik heb mijn bijdrage geleverd met name op het gebied van de 1,5 graden grens. Het beïnvloeden van de onderhandelingen is overigens geen eenvoudige taak. Een kijkje in de keuken van de klimaattop.
De paar minuten die je op televisie ziet van de top geven slechts een beperkte indruk. De hele conferentie beslaat namelijk een terrein ter grootte van zo’n 27 voetbalvelden (18 hectare). In zes verschillende hallen vinden ieder uur tientallen bijeenkomsten, vergaderingen, besloten onderhandelingen, persconferenties, acties, lunches, debatten, netwerkevents, presentaties en plenaire sessies plaats.
Zijn die allemaal even belangrijk? Dat hangt af van je doel. Het doel van onze delegatie is tweeledig. Aan de ene kant willen we onze leden informeren en een duidelijk beeld geven van de klimaattop en de onderhandelingen. Aan de andere kant proberen wij de onderhandelingen en het proces daarvan te beïnvloeden op basis van onze speerpunten.
Kleinere landen komen nauwelijks aan bod
Als vertegenwoordiger van internationale jongeren val je onder de noemer NGO en heb je een ‘observer’ status. Dit houdt in dat je geen deelt uit maakt van de officiële onderhandelingen, maar deze wel – deels – kan volgen. Alleen leden van de officiële nationale delegaties kunnen bij alle onderhandelingen aanwezig zijn. Sommige landen met grote delegaties, zoals Nederland, nemen leden van NGO’s op in hun delegatie, maar deze leden worden niet meegenomen – lees: toegestaan – bij de onderhandelingen. Als ‘observer’ word je dus buiten een groot deel van de belangrijkste onderdelen gehouden.
Vooral voor kleinere delegaties kan dit nadelig zijn. Minder ontwikkelde landen en landen die de meeste risico’s lopen door klimaatverandering zijn namelijk voor een groot deel afhankelijk van de kennis van NGO’s.
De nieuwssite van financieel dienstverlener Bloomberg heeft een interactieve webpagina gemaakt waarop niet alleen de actuele uitstoot van CO2 wordt bijgehouden met een teller, maar ook de gevolgen duidelijk in beeld worden gebracht:
En de generatie waar het allemaal om gaat?
Ook jongeren die aanwezig zijn, worden vaak niet toegelaten tot de onderhandelingen. De generatie die voor de grootste uitdagingen en problemen komt te staan, wordt onvoldoende serieus genomen door de onderhandelaars. ‘Niemand heeft het recht om te gokken met onze toekomst’ sprak Ahmad Alhendawi, de jongerengezant van VN-hoofd Ban Ki Moon. Helaas klonken zijn woorden hol door het gebrek aan invloed van jongeren op het proces en de uitkomsten van het klimaatakkoord.
Zelfs als alle landen een compromis (want dat zal het zijn) kunnen sluiten in Parijs, moet de grootste uitdaging nog worden aangegaan. Het integreren van hen die nu niet of nauwelijks zeggenschap hebben. Jongeren en NGO’s die het belang van een leefbare, duurzame toekomst boven het politieke machtsbelang stellen, verdienen een stoel aan de onderhandelingstafel.
Struikelblokken
Afgelopen zaterdag werd een mooie basis gepresenteerd voor het akkoord dat eigenlijk donderdagavond al op tafel moet liggen. De vraag is of dat gaat lukken en of het akkoord ver genoeg gaat. Over de volgende punten heerst nog onenigheid tussen de deelnemende landen:
- de maximale temperatuurgrens van 1,5 graden (in het nieuwste concept lijkt hier nu consensus over te zijn);
- het uitgebreid opnemen van mensenrechten in het verdrag;
- de verhouding tussen ontwikkelde landen en landen die het grootste risico van klimaatverandering lopen;
- het monitoren van de nationale doelstellingen.
Eens kijken of ze daar vrijdagavond om 18:00 uur uitgekomen zijn. Je kunt de onderhandelingen via een live-feed volgen.
Het (concept-)akkoord in de vorm van een infographic.
