Ik zal een jaar of 14 zijn geweest en smoorverliefd op een meisje met vuurrood haar. De liefde was wederzijds. Alle clichés die er bestaan over puberliefdes waren op onze verhouding van toepassing. Met dit verschil dat zij een liefhebster was van Franse chansons én…Leonard Cohen. Zij was in het bezit van zijn debuutalbum, Songs of Leonard Cohen, met bekende klassiekers als Suzanne, Sisters of Mercy and So long, Marianne.
Die Marianne in het laatste lied is Marianne Ihlen, een Noorse vrouw, die Cohen veertig jaar geleden in Griekenland ontmoette. Zij is altijd zijn muze gebleven. Marianne Ihlen overleed eerder dit jaar.
Gisteravond, 11 november 2016, hoorde ik So long, Marianne opnieuw in een gezamenlijke live uitvoering door Bear’s Den en Matthew and the Atlas in de Melkweg te Amsterdam. Een a-capella gezongen eerbetoon aan de zanger en dichter waarvan diezelfde ochtend bekend was geworden dat hij eerder die week op 82-jarige leeftijd was overleden.
‘Mijn Marianne’ van veertig jaar geleden heb ik al een tijdje niet meer gezien. De laatste keer was bij de begrafenis van haar moeder, een aantal jaren geleden. Ook nadat ‘mijn Marianne’ en ik niet meer bij elkaar waren, onderhielden haar moeder en ik nog contact. Vraag mij niet ‘waarom’…..
‘Mijn Marianne’ trouwde en hertrouwde en woont nu gelukkig samen met haar derde man. De kinderen uit haar twee huwelijken zijn inmiddels volwassen. Ik hoop dat haar en mijn kinderen, ja, misschien wel alle kinderen…..over hun relaties in het leven dit refrein ook nog mogen (mee)zingen:
Now so long, Marianne, it’s time that we began
to laugh and cry and cry and laugh about it all again.
